Այժմ ավելի ու ավելի դժվար է դառնում համաշխարհային հանքային ռեսուրսների ձեռքբերումը։Քանի որ էլեկտրական մեքենաներն ավելի կենտրոնացված ռեսուրսներ են օգտագործում, քան ավանդական ռեսուրսները, ինչպիսիք են նավթը:Լիթիումի և կոբալտի պաշարներով առաջատար 3 երկրները վերահսկում են աշխարհի պաշարների շուրջ 80%-ը։Ռեսուրսային երկրները սկսել են մենաշնորհել ռեսուրսները։Երբ այնպիսի երկրները, ինչպիսիք են Եվրոպան, Միացյալ Նահանգները և Ճապոնիան, չկարողանան ապահովել բավարար ռեսուրսներ, նրանց ածխաթթվացման նպատակները կարող են իրականացվել:
Ածխաթթվացման գործընթացը խթանելու համար անհրաժեշտ է շարունակաբար փոխարինել բենզինային մեքենաները նոր էներգետիկ մեքենաներով, ինչպիսիք են էլեկտրական մեքենաները, և ջերմային էներգիայի արտադրությունը փոխարինել վերականգնվող էներգիայի արտադրությամբ:Արտադրանքները, ինչպիսիք են մարտկոցների էլեկտրոդները և շարժիչները, չեն կարող առանձնացվել հանքանյութերից:Կանխատեսվում է, որ մինչև 2040 թվականը լիթիումի պահանջարկը կաճի մինչև 12,5 անգամ 2020 թվականին, իսկ կոբալտի պահանջարկը նույնպես կաճի մինչև 5,7 անգամ։Էներգիայի մատակարարման շղթայի կանաչացումը կնպաստի հանքանյութերի պահանջարկի աճին։
Ներկայում բոլոր օգտակար հանածոների գները բարձրանում են։Որպես օրինակ վերցրեք լիթիումի կարբոնատը, որն օգտագործվում է մարտկոցների արտադրության մեջ:Հոկտեմբերի վերջի դրությամբ չինական գործարքների գինը որպես արդյունաբերության ցուցանիշ աճել է մինչև 190,000 յուան մեկ տոննայի դիմաց:Օգոստոսի սկզբի համեմատ այն աճել է ավելի քան 2 անգամ՝ թարմացնելով պատմության ամենաբարձր գինը։Հիմնական պատճառը արտադրական տարածքների անհավասար բաշխումն է։Օրինակ վերցրեք լիթիումը:Ավստրալիան, Չիլին և Չինաստանը, որոնք առաջին եռյակում են, կազմում են լիթիումի համաշխարհային արտադրության մասնաբաժնի 88%-ը, մինչդեռ կոբալտը կազմում է երեք երկրների գլոբալ մասնաբաժնի 77%-ը, ներառյալ Կոնգոյի Դեմոկրատական Հանրապետությունը:
Ավանդական ռեսուրսների երկարաժամկետ զարգացումից հետո արդյունահանման տարածքները դարձել են ավելի ու ավելի ցրված, և նավթի և բնական գազի առաջատար 3 երկրների ընդհանուր բաժինը կազմում է աշխարհի ընդհանուրի 50%-ից քիչը:Բայց ինչպես Ռուսաստանում բնական գազի մատակարարման նվազումը հանգեցրեց Եվրոպայում գազի գնի բարձրացմանը, նույնպես մեծանում է ավանդական ռեսուրսներից մատակարարման սահմանափակումների ռիսկը։Սա հատկապես ճիշտ է հանքային ռեսուրսների համար, որտեղ արտադրական տարածքների ավելի մեծ կենտրոնացում կա, ինչը հանգեցնում է «ռեսուրսային ազգայնականության» ընդգծմանը:
Կոնգոյի Դեմոկրատական Հանրապետությունը, որը տիրապետում է կոբալտի արտադրության մոտ 70%-ին, կարծես թե սկսել է չինական ընկերությունների հետ կնքված զարգացման պայմանագրերի վերանայման քննարկումները։
Չիլին վերանայում է հարկերի բարձրացման մասին օրինագիծը.Ներկայումս երկրում իրենց բիզնեսն ընդլայնող խոշոր հանքարդյունաբերական ընկերությունները պարտավոր են վճարել 27% կորպորատիվ հարկ և հանքարդյունաբերության հատուկ հարկ, իսկ փաստացի հարկի դրույքաչափը կազմում է մոտ 40%:Չիլին այժմ քննարկում է նոր հարկ՝ իր արժեքի 3%-ի չափով օգտակար հանածոների արդյունահանման վրա, և քննարկում է պղնձի գնի հետ կապված հարկային դրույքաչափի մեխանիզմի ներդրման հարցը:Իրականացման դեպքում փաստացի հարկի դրույքաչափը կարող է աճել մինչև շուրջ 80%:
ԵՄ-ն նաև ուղիներ է ուսումնասիրում՝ նվազեցնելու իր կախվածությունը ներմուծումից՝ զարգացնելով տարածաշրջանային ռեսուրսները և կառուցելով վերամշակման ցանցեր:Էլեկտրական մեքենաների Tesla ընկերությունը Նևադայում ձեռք է բերել լիթիումի հանքավայրեր:
Ռեսուրսների սուղ Ճապոնիան դժվար թե լուծում գտնի ներքին արտադրության համար։Կարո՞ղ է այն համագործակցել Եվրոպայի և Միացյալ Նահանգների հետ գնումների ուղիներն ընդլայնելու համար, առանցքային կդառնա:Հոկտեմբերի 31-ին կայացած COP26-ից հետո ջերմոցային գազերի արտանետումների կրճատման շուրջ մրցակցությունն ավելի է սրվել։Եթե որևէ մեկը բախվի ռեսուրսների գնումների հետընթացի հետ, ապա դա իսկապես հնարավոր է լքված լինել աշխարհի կողմից:
Հրապարակման ժամանակը՝ նոյ-22-2021